مغتنم گیرید دامان دل آگاه را

محرمان لبریزیوسف دیده اند این چاه را

در دبستان طلب تعطیل مشق درد نیست

همچونال خامه در دل خشک مپسند آه را

زحمت شیب و شباب ازپیکرخالی مکش

محوگیر از خاطر این تصویر سال و ماه را

درخور هرکسوت اینجا تار و پود دیگر است

بر نوای نی متن ماسورهٔ جولاه را

پند ناصح پر منغص کرد وقت می کشان

ازکجا آورد این خر نغمهٔ جانکاه را

ناتوانی گر شفیع ما نگردد مشکل ست

عاجزان دارند یک سر زیر دندان کاه را

چاپلوسی در طبیعت چند پنهان داشتن

حیله آخر پوست بر تن می درد روباه را

تاگهر باشد، حباب ، آرایش عزت مباد

از سر بی مغز بردارید تاج شاه را

می توان کردن بدی را هم به حرف نیک ، نیک

از اثر خالی مدان خاصیت افواه را

مرگ هم زحمتکش هستی ست تاروز حساب

منزل ما جمع دارد پیچ وتاب راه را

کارها داریم بیش از رنج دنیا، چاره نیست

احتیاج است آنکه رغبت می کند اکراه را

چون شرارم امتحان مد فرصت داغ کرد

یک گره میدان نبود این رشتهٔ کوتاه را

ای هوس شکرقناعت کن که استغنای فقر

بر سر ما چتر شاهی کرد برگ کاه را

یار غافل نیست بیدل لیک از شوق فضول

لغزش پا در هوای اشک دارد آه را